Zomer 1971 was er geen Tukkel. Had dat te maken met andere bezigheden van de vrijwilligers? De jeugd vloog uit: als je werk wilde na je studie kon je niet in Wolvega blijven.

Najaar 1971 organiseerden we  tijdens de septemberbraderie een openluchtconcert met de High Chaparal Steelband. We zorgden dat er standjes kwamen van Amnesty International, de Friese Vredeswerkgroep en de stichting Friesland voor Ontwikkelingssamenwerking – die ‘aluchoc’ uit Suriname ging verkopen. ‘s Avonds gaf Group 1850 een concert in zaal Irene. We leden verlies op de middagactiviteit omdat we geen inkomsten konden verwerven maar de Wolvegastrer winkeliersvereniging H.N.I. vond dat we ons er zelf maar mee moesten redden. Er volgde een gesprek met H.N.I. en stichting Samenlevingsopbouw waarin we voorstelden de feestweek minder commercieel en meer cultureel te maken, door meer verenigingen bij de organisatie te betrekken. Aanvankelijk leek H.N.I. wel bereid iets in onze richting te doen, maar na een aantal gesprekken bleken de verschillen toch te groot. “Wij wilden iets voor en door de bevolking; zij zagen meer in brood en spelen”, aldus mijn aantekeningen uit die tijd.

Na de zomer hadden we Tukkel toch wel gemist. We begonnen weer te fantaseren. Nieuwjaarsdag hielden we ‘s middags een ‘Mini-Tukkel’ in het NVV-gebouw met optredens van Frenk’s Crooks and Cranks, Arjen de Vrijer en John Eskes. Verder een show met vloeistofdia's en verschillende stands, waaronder de wereldwinkel uit Drachten. Een sfeervolle middag met 200 mensen. Dat smaakte naar meer.

In die tijd organiseerde de VPRO het programma Piknik; zoiets wilden wij ook wel proberen. Als locatie hadden we het park Nieuwe Aanleg in Wolvega op het oog, maar de gemeente gaf geen toestemming vanwege het nabijgelegen kerkhof en verpleeghuis. Onze pogingen om toch toestemming te krijgen liepen op niks uit. Het IJsbaanbos bij Nijeholtpade leek ons een mooi alternatief, maar de kerk, eigenaar van het terrein, gaf geen toestemming. Vanaf februari 1972 zetten we alles op alles om toch een festival uit de grond te stampen. We lieten onze fantasie de vrije loop en ontwikkelden, met steun van een aantal creatieve professionals, een bijzonder ludiek programma dat bij nader inzien toch wat te hoog gegrepen leek. De energie vloeide weg en het festival bleek een Fata Morgana.

{aridoc engine="iframe" width="900" height="600"}documenten/tukkels/festival_werkgroep.pdf{/aridoc}