Zonder publiciteit geen geslaagde bijeenkomst. Met dit uitgangspunt ontwikkelde zich binnen het NIVON jongerenwerk in Wolvega een scala van activiteiten om de activiteiten onder de aandacht van een zo breed mogelijk publiek te brengen.
Niet in de laatste plaats was daar Ate de Jong van de Leeuwarder Courant die aanvoelde dat nieuws vanuit het NIVON veelal aansprekend was voor een mooi artikel. Ate onderhield daarom goede contacten met de afdeling (en het NIVON met Ate!) en daarom wist hij van “de hoed en de rand”. Zo was de Leeuwarder Courant present om een foto te maken van het onderhoud dat de Tukkelorganisatie had met de nieuwe inspecteur van politie in Weststellingwerf. De foto stond dan ook pontificaal de volgende dag in de krant.
Voor het merendeel van de activiteiten werden korte persbulletins gemaakt. Als de mogelijkheid van plaatsing in de krant aanwezig was (veelal voor De Stellingwerf) dan werd er een kort verslag gemaakt. Soms werd een interview afgenomen, zoals met Kabaret Ivo de Wijs die in gebouw Irene optrad.
De publiciteit voor de Tukkels werd grootschalig aangepakt. Grote(re) affiches en veel tam-tam. Aparte persconferenties. En daarop altijd een “special”, bijvoorbeeld het domweg prikken in landelijke telefoonboeken om de “geprikte” een gratis toegangskaartje toe te zenden. Naast het noemen van cultfiguren (zoals Simon Vinkenoog, Van het Reve en anderen) die ook een vrijkaartje kregen toegezonden (natuurlijk nooit in Wolvega aangekomen…..).
Voor de disco’s waren speciale voorbedrukte affiches gemaakt. Daarop hoefde uitsluitend de datum nog te worden ingevuld.
Van tijd tot tijd, maar merendeels bij de Tukkels, kwam de geluidswagen in actie. Met vergunningen op zak om rond te rijden in Weststellingwerf, maar ook in Heerenveen en Steenwijk, was de crew van de wagen een dagje op pad. “Kom vanavond naar Wolvega en neem desnoods je moeder mee!”, liet spreekstalmeester Lo Jong dan weten.
De geluidswagen was een gewone auto met dakimperiaal. Daarop werden de gehuurde geluidsboxen bevestigd. Voorin de bestuurder en Lo Jong, achterin de technicus bij de knoppen om de muziek te laten schallen. Die was vooraf op band gezet. Er kwam wat voor kijken in die tijd. Als de geluidswagen de straat in reed, kwam men naar buiten of hing uit het raam. Niet om het beter te kunnen zien, maar wel om te kunnen verstaan wat er werd gezegd. Dat was nogal eens een probleem vanwege de kwaliteitsweergave van gesproken tekst!
Hier vind je links naar diverse krantenartikelen en andere vormen van publiciteit.
Een document met de verzamelde krantenartikelen vind je hier
